Biografi Syaikhul Islam Ibnu Taimiyyah Rahimahullah

 بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

Nasab dan Kelahiran beliau, serta Perjalanan beliau dalam Menuntut Ilmu

Beliau adalah Syaikhul Islam Taqiyuddin Ahmad bin Syaikhul Islam Al-Imam Syihabuddin Abdul Halim bin Al-Imam Al-‘Allamah Majduddin Abul Barakaat Abdus Salam bin Abu Muhammad Abdullah bin Abul Qasim Al-Khidhr bin Muhammad Al-Khidhr bin Ali bin Taimiyah Al-Harrani.
Taimiyah sendiri ada yang mnegatakan, bahwa dia adalah ibu dari buyut wanita beliau, yang mana dia adalah serorang pemberi nasihat. Dan nasab keluarga beliau populer disandarkan kepada Taimiyah ini. Dan beliau pun juga akhirnya masyhur dengan nama Ibnu Taimiyah.
Beliau dilahirkan di kota Harran, pada hari senin, tanggal 10 atau 12 Rabiul awal tahun 661 hijriyah.
Pada tahun 667 beliau beserta keluarga beliau hijrah ke Damaskus, akibat serangan kaum Tartar kenegeri kelahiran beliau.
Keluarga beliau adalah keluarga yang penuh berkah, diliputi dengan ilmu As-Sunnah. Beliau terdidik semenjak kecil dalam lingkungan ulama. Ayahanda beliau  seorang Imam dimasanya, seorang ahli fatwa kenamaan dan hakim di negerinya. Ayahanda beliau juga seorang penulis, khatib, muhaqqiq, serta memiliki kemampuan dalam bidang ilmu faraidh dan al-hisab. Beliau memiliki tempat berupa kursi kehormatan untuk mengajar dan memberi nasihat, dan beliau menjadi syaikh di Daar Al-Hadist As-Sukkariyah.
Terlebih lagi kakek beliau Majduddin Ibnu Taimiyah. Beliau adalah seroang ahli fiqh kenamaan mazhab Hanabilah dan termasuk ulama besar mazhab Hanabilah kala itu, diantara karya ilmiyah kakek beliau, adalah kitab Al-Muntaqa min Ahaadits Al-Ahkam serta Al-Ahkam Al-Kubra.
 
Demikian juga saudara-saudara beliau, yang berjumlah tiga orang, kesemuanya adalah ulama yang masyur dengan ibadah dan kezuhudan mereka, mereka adalah Syarfuddin Imam Abdullah seorang ahli fiqh kenamaan , Zainuddin Abdurrahman dan Badruddin Muhammad.
 
Allah Ta'ala telah memberi rizki dan karunia kepada beliau berupa ingatan yang tajam, akal yang hidup, dan pemahaman dan lurus.
Al-Bazzar mengatakan, “Allah telah mengaruniai beliau dengan kekuatan da kecepatan hafalan, dan lambat terlupa, tidaklah beliau menelaah sesuatu ataukah menyimak sesuatu kecuali akan tertanam didalam ingatan beliau, baik itu lafazhnya atau maknanya, sepertinya ilmu telah menyatu dengan darah daging beliau.”
 
Diawal beliau menekuni ilmu syara’, beliau mendalami ilmu fiqh dan bahasa Arab di majlis Asy-Sayikh Ibnu Abdil Qawi rahimahullah. Setelah beliau memahaminya, beliau kemudian menekuni kitab-kitab Sibawaih dalam ilmu Nahwu. Kemudian beliau menekuni ilmu Tafsir, Ushul Fiqh dan ilmu-ilmu lainnya, saat itu usia beliau berulah beberapa belas tahun, namun beliau telah mengungguli ulama yang ada dizaman beliau.
Di usia remaja, sepeninggal ayahanda beliau, yang merupakan salah seorang imam dan pemuka mazhab Hanabilah, beliau telah mengambil alih sejumlah pekerjaan ayahanda beliau dan semenjak itulah beliau menjadi masyhur ditengah-tengah ulama di masa itu.

Keluasan Ilmu Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah

Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah telah mendulang hampir –bahkan telah mendulang semua- hakikat dan kandungan ilmu-ilmu syara’. Seorang alim yang mahir dalam disiplin ilmu Fiqh dan Ushul, pendapat-pendapat beliau dalam bidang Fiqh dan Ushul telah menjadi rujukan oleh ulama dizaman beliau maupun setelahnya. Dalam ilmu Tafsir dan Ulumul Qur’an, beliau adalah salah satu diantara ayat-ayat Allah yang telah menunjukkan keajaiban ciptaan-Nya. Terlebih dalam ilmu Aqidah dan As-Suluk, dalam masalah-masalah Tauhid, beliau adalah Mujaddid, Syaikhul Islam, Murabbi, Mujahid bil-lisan dan tulisan. Beliau adalah rujukan utama dalam Aqidah dan Tauhid. Dan juga dalam ilmu Al-Lughah Al-‘Arabiyah, Balaghah, Adab dan Syair, kemahiran beliau tiada duanya.
Demikian juga dalam berbicara tentang Al-Firaq dan Al-Adyaan (teologi dan kelompok-kelompok keagaaman), tentang Sirah dan Tarikh (sejarah), lisan beliau fasih mengalir menuju sumber yang sesuai. Dalam Ilmu Hadist, beliau adalah imam. Demikian pula  beliau menekuni ilmu-ilmu falsafah, mantiq, ilmu kalan, hisab, aljabar, ilmu falak, kedokteran, kimia, geografi dan ilmu-ilmu lainnya.
 
Keluasan dan kematangan beliau dalam setiap bidang ilmu, hingga sebagaimana yang dikatakan oleh Imam Adz-Dzahabi, “Beliau telah mengungguli setiap ulama, dalam mengenal ilmu fiqh dan ikhtilaf/perbedaan mazhab-mazhab serta fatawa ulama sahabat dan tabiin. Dimana beliau dalam fatwa beliau, sama sekali tidak bergantung dengan mazhab tertentu, namun sesuai dengan dalil syara’.”
Juga beliau berkata, “Beliau sosok yang sangat mengagumkan dalam penguasaan ilmu hadits. Adapun dalam menghafal matan-matan kitab Ash-Shahih, dan sebagian besar matan-matan kitab As-Sunan dan Al-Musnad, tidaklah saya pernah melihat seseorang yang hampir setara dengan beliau.”
 
Beliau juga dalam disiplin ilmu menyeru kepada ittiba’ (meneladani dan mengikuti sunnah Nabi shallallahu ‘alaihi wasallam dan berlepas dari jerat-jerat taklid dan fanatisme.

Pujian Ulama terhadap beliau

Asy-Syaikh Al-Hafizh Kamaluddin Ibnu Az-Zamlakaani, menggubah sebuah syair, yang didalamnya berisikan sebagai berikut,
Apakah yang akan di ucapkan oleh mereka yang menyifati beliau
Sementara sifat-sifat beliau sangatlah agung tiada terhitung
Beliau adalah hujjah Allah yang tegak
Beliau diantara kami adalah keajaiban zamannya
Beliau tiada lain adalah ayat yang sangat jelas bagi seluruh makhluk
Kemilau cahaya beliau  melebihi kemilau fajar

Asy-Syaikh Al-Hafizh Al-‘Allamah Imam Al-Jarh wat-Ta’dil di masa itu, salah seorang syaikh dan juga murid beliau, Abul Hajjaj Al-Mizzi mengatakan, “Tidaklah saya pernah melihat seorang semisal dengan beliau, dan diapun tidak meliaht seorangpun yang semisal dengannya. Tidak seorangpun yang saya ketahui lebih mengetahui perihal Kitabullah dan sunnah Rasul-Nya, dan lebih tunduk dalam mengikuti kedua sumber hukum itu selain beliau.”
Asy-Syaikh Al-‘Allamah Ibnu Daqiq Al-‘Ied, telah ditanya tentang diri beliau, setelah beliau berjumpa dengan Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah, “Saya telah melihat seseorang yang mana ilmu-ilmu Islam mengalir di kedua pelupuk matanya, dia dapat mengambil yang dikehendakinya dan meninggalkan apa yang dikehendakinya …”
Al-Hafizh Ibnu Sayydinnas berkata, “Sungguh saya menemukan seseorang yang menguasai keseluruhan ilmu-ilmu syariat, hampir-hampir saja beliau menguasai As-Sunnah dan atsar-atsar Salaf dengan hafalan beliau, jika beliau menguraikan tafsir ayat, dialah sang pakar dalam tafsir, jika beliau berfatwa dalam masalah fiqh, maka beliaulah yang telah mencapai puncaknya. Dan jika beliau menyebutkan hadits, beliaulah yang merupakan pemilik ilmu hadits yang mengerti riwayat hadits. Jika beliau menerangkan perihal kelompk-kelompok dan sekte-sekte keagaamaan, tiada seorangpun yang lebih luas jangkauannya dari beliau dalam mengupas sekte-sekte keagaaman, dan tiada yang lebih tinggi dari beliau dalam ulasan dan telaah beliau.
Beliau telah mencapai kepiawaian pada setiap bidang keilmuan diatas orang-orang yang semisal beliau. Tidaklah mata siapa saja yang melihat beliau pernah berjumpa dengan yang semisal beliau, dan pandangna mata beliau sendiri tidak pernah meihat yang semisal dengan beliau.”
 
Asy-Syaikh Kamaluddin Ibnu Az-Zamalkaani mengatakan, “Apabila beliau ditanya tentang suatu ilmu, yang menyaksikan dan mendengar beliau akan menyangka bahwa beliau tidaklah mengetahui selain ilmu itu, dan akan mengklaim bahwa tiada seorangpun yang mengetahui ilmu tersebut setara dengan beliau. Dan para fuqaha’ dari setiap mazhab, jika duduk di majlis beliau akan mengambil beberapa faedah berkaitan dengan mazhab mereka. Tidaklah beliau mengadakan perdebatan dengan seseorang lantas orang tersebut akan mengalahkan beliau, dan tidaklah beliau menguraikan salah satu dari ilmu-ilmu syariat ataukah selanya, kecuali beliau akan mengungguli pakar dibidang ilmu tersebut. Pada diri beliau telah terkumpul syarat-syarat ijtihad yang sesuai..”
 
Asy-Syaikh Imaduddin Al-Wasithi mengatakan, “Demi Allah,, dan demi Allah, tidaklah terlihat di bahwa naungan langit semisal dengan syaikh kalian Ibnu Taimiyah, dari sisikeilmuan, amal, hal ihwal beliau, akhlak dan dalam ittiba’/mengikuti as-sunnah.”
 
Asy-Syaikh Al-Muarrikh Ibnu Al-‘Imad berkata, “Beliau adalah seorang yang telah menguasai ilmu ushul fiqh, faraidh, hisab, serta ilmu-ilmu lainnya. Dan beliau juga meneliti ilmu kalam dan filsafat dan beliau mengungguli para pakar kedua ilmu tersebut, dan beliau menyanggah paa pembesa dan penghulu ilmu kalam dan filsafat.”
 
Al-Bazzar berkata, “Setiap karya beliau –alhamdulillah- telah menampakkan kebenaran atas kebatilan bagi yang memiliki nurani, dan dengan taufik dari Allah beliau membantah segala bid’ah dan logika sesat mereka, makar dan hawa nafsu mereka, disertai dengan dalil-dalil syara’ dengan metode nalar yang tepat. Hingga beliau telah menjawab setiap kerancuan mereka dengan banyak jawaban yang sangat jelas dan terang. Jawaban yang dapat dianalisa oleh siapa saja yang memiliki akal yang sehat, dan ketepatan jawaban beliau dipersaksikan oleh setiap yang berakal baik.”
 
Lalu beliau –Al-Bazzar- juga mengatakan, “Beliau telah menguasai pendapat-pendapat para ahli kalam dan menyanggah mereka, serta memperingatkan akan kesalahan mereka dan dari merekan sendiri. Beliau telah menolong As-Sunnah dengan arguemntasi-argumentasi yang sangat jelas dan dengan penjelasan-penjelasan yang memukau.”

Guru-guru beliau

Dalam perjalanan beliau menuntut ilmu, Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah telah berjumpa dan hadir dimajlis ulama-ulama besar di Damaskus. Guru-guru beliau mencapai hampir dua ratus ulama dan imam dimasa itu, diantara mereka;
1. Zainuddin Ahmad bin Abdu Ad-da`im Al-Maqdisi
2. Al-Majd Muhammad bin Ismail bin Utsman bin Muzhaffar bin Hibatullah Ibnu ‘Asakir Ad-Dimasyqi
3. Abdurrahman bin Sulaiman bin Sa’id bin Sulaiman Al-Baghdadi
4. Muhammad bin Ali Ash-Shabuni
5. Taqiyuddin Ismail bin Ibrahi bin Abi al-Yusr
6. Kamaluddin bin Abdul Azis bin Abdul Mun’im bin Al-Khidhr bin Syibl
7. Saifuddin Yahya bin Abdurrahman bin Najm bin Abdul Wahhab Al-Hanbali
8. Al-Mu`ammil bin Muhammad Al-baalisi Ad-Dimasyqi
9. Yahya bin Abi Manshur Ash-Shairafi
10. Ahmad bin Abu Al-Khair Salamah bin Ibrahim Ad-Dimasyqi Al-Hanbali
11. Abu Bakar bn Umar bin Yunus Al-Mizzi Al-Hanafi
12. Abdurrahim bin Abdul Malik bin Yusuf bin Qudamah Al-Maqdisi
13. Al-Muslim bin Muhammad bin Al-Muslim bin Muslim bin Al-Khalaf Al-Qiisi
14. Al-Qasim bin Abu Bakar bin Al-Qasim bin Ghunaimah Al-Irbili
15. Ibrahim bin Ismail bin Ibrahim Ad-Darji Al-Qurasyi Al-Hanafi
16. Al-Miqdad bin Abu Al-Qasim Hibatullah Al-Qiisi.
17. Abdul Halim bin Abdus Salam bin Taimiyah, ayahanda beliau
18. Muhammad bin Abu Bakar Al-‘Amiri Ad-Dimasyqi
19. Ismail bin Abu Abdillah Al-‘Asqalaani
20. Taqiyuddin Ismail bin Ibrahim bin Abu Al-Yusr At-Tannukhi
21. Syamsuddin Abdullah bin Muhammad bin Atha` Al-Hanafi
22. Syarfuddin Muhammad bin Abdul Mun’im Al-Qawwas
23. Muhammad bin Amir bin Abu Bakar Ash-Shalihi
24. Ahmad bin Syaiban bin Haidarah Asy-Syaibani Ash-Shalihi Al-‘Aththar
25. Jamaluddin Ahmad bin Abu Bakar Al-Hamawi
26. Yusuf bin Ya’qub Al-Mujaawir
27. Ummu Al-‘Arab Fathimah bintu Abil Qasim Ali bin Asakir
28. Ummu Al-Khair bintu Al-‘Arab bintu Hayyi bin Qaayamuz Ad-Dimasyqiyah Al-Kindiyah
29. Zainab binti Makki bin Ali bin Kamil Al-Harrani
30. Zainab binti Ahmad bin Umar bin Kamil Al-Maqdisiyah

Murid-murid beliau

Kepribadian dan watak keilmuan Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah, yang dimasa itu tiada seorangpun yang sebanding dengan beliau, telah menarik banyak para alim serta imam besar dizaman itu, dalam ragam disiplin keilmuan mereka untuk menyimak majlis Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah. Diantara banyak murid-murid beliau yang mengagumi dan mencintai beliau, telah hadir pula dimajlis beliau ulama, qadhi, serta wa’izh –penasihat/penceramah- yang masyhur yang merupakan ulama yang sezaman dengan beliau.
Diantara murid-murid kenamaan beliau,
1. Al-Imam Ar-Rabbani Al-‘Allamah Al-Hafizh Muhammad bin Abi Bakar Ibnul Qayyim Al-Jauziyah, murid terdekat syaikhul Islam Ibnu Taimiyah
2. Al-Imam Syamsuddin Adz-Dzahabi, muarrikh Islam, seorang hadizh hadits, penulsi kitab Siyar A’laam An-Nubala, Tarikh Islam, Tadzkirah Al-Huffazh dan lain sebagainya.
3. Al-Hafizh Al-Kabiir Al-Mufassir ‘Imaduddin Abul Fida` Ismail bin Umar bin Katsir Al-Qurasyi Ad-Dimasyqi, penulis kitab Al-Bidayah wan-Nihaya dan Tafsir serta kitab-kitab lainnya. Beliau telah mengalami siksa dalam pembelaan beliau terhadao Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah.
4. Al-Hafizh Muhammad bin Ahmad bin Abdil Hadi, penulis Al-‘Uqqud Ad-Durriyah min Manaaqib Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah.
5. Imam Al-Huffazh Abul Hajaj Jamaluddin Al-Mizzi, Syaikh Al-Jami’ah Al-‘Uraiqah Daar Al-Hadist Al-Asyrafiyah, penulis kitab rujukan dalam ilmu ar-Rijal (biografi perawi hadits),  yaki Tahdzib Al-Kamaal.
6. ‘Imaduddin Ahmad bin Ibrahim Al-Hizaam
7. Al-Faqih Syarfuddin Muhammad bin Muhammad bin An-Nujaih Al-Harrani
8. Asy-Syaikh Syarfuddin Muhammad bin Al-Munjaa At-Tannukhi Al-Hanbali.
9. Al-Muhaddits Asy-Syaikh ‘Afifuddin Ishaq bin Yahyah Al-Aamidi Al-Hanafi, syaikh Daar Al-Hadist Azh-Zhahiriyah.
10. Asy-Syaikh Abdullah bin Musa Al-Jazari, salah seorang yang mulazamah lama kepada beliau.
11. Al-Hafizh Alamuddin Al-Barzali, muarrikh Syam, beliau inilah yang menyebabkan Adz-Dzahabi mencintai ilmu hadits.
12. Alim Baghdad Shafiuddin Abdul Mukmin bin Abdul Haq Al-Hanbali
13. Asy-Syaikh Abdullah bin Rasyiiq Al-Maghribi, penyalin karya-karya ilmiyah Syaikhul Islam
14. Al-Hafizh Abu Hafsh Umar bin Ali Al-Bazzar Al-Baghdadi, penulis kitab Al-A’laam Al-’Aliyah fii Manaaqib Syaikhil Islam Ibnu Taimiyah.
15. Asy-Syaikh Jamaluddin Abdullah bin Ya’qub bin Sayyidihim Al-Iskandari,yang masyhur dengan nama Ibnu Ardabiin, salah seorang yang paling banyak menyalin fatwa-fatwa dan karya ilmiyah Syaikhul Islam.
16.  Al-Hafizh Al-Qadhi Syamsuddin Muhammad bin Muflih Al-Hanbali, faqih mazhab Hanabilah.
17. Al-Mufti Zainuddin Ubadah bin Abdul Ghani Al-Maqdisi Ad-Dimasyqi
18. Al-Faqih Zainuddin Abdurrahman bin Mahmud Al-Ba’lii
19. Asy-Syaikh Al-Wa’izh ali bin Ahmad bin Al-Muharifii Al-Hilali
20. Dan banyak lagi murid-murid beliau yang telah mengambil faedah dan menjadi ulama besar sepeningal beliau rahimahullah.

Beberapa perkataan dan kepribadian Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah

- Keagungan pribadi Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah sebagai seorang Mujahid dengan lisan dan tulisan.

“Ulama adalah pewaris para Nabi”, demikian dalam sebuah hadits yang shahih, dan syaikhul Islam Ibnu Taimiyah seorang Alim Rabbani telah menunjukkan hal tersebut. Beliau telah merealisasikan ilmu daalam amal dan dakwah serta kesabaran beliau dalam setiap gangguan dan siksa serta makar dan tipu daya, patut dijadikan teladan dan contoh setelah para Nabi serta sahabat radhiallahu ‘anhum.
Beliau telah menegakkan amar makruf nahi munkar, jihad dengan lisan dan tulisan, tashfiyah dan tarbiyah di shaf-shaf kaum muslimin, jihad melawan munafiqin, para pengikut hawan nafsu danjuga ahli bid’ah serta jihad melawan kekufuran dan kesyirikan. 
Ibnu Katsir mengisahkan, “Bahwa terkadang beliau bersama murid-murid dan sahabat beliau keluar mendatangi para pelaku kemungkaran mendatangi para pencandu lubuk keburukan yakni khamar, mereka menghancurkan botol-botol danbejana khamar, mereka menghalau beberapa diantara mereka hingga kaum muslimin bergembira dengan amal mereka itu.”
Sementara terhadap pelaku bid’ah, para penyeru kepada penyelisihan terhadap As-Sunnah, dari kelompok-kelompok Sufi, pengikut thariqat-thariqat Bathinyah, sekte Rafidhah, sekte-sekte ahli kalam dan filsafat, … kitab-kitab beliau adalah saksi yang terus mengungkap perjuangan dan jihad beliau menghadapi mereka.
Dengan argumentasi dalil yang memukau, hujjah yang tertib dan kokoh tak tergoyahkan,  nalar dan pandangan beliau yang luas kedepan, … disertai keinginan beliau untuk menasihati mereka serta menjadi kemurnian agama Islam serta kaum muslimin. Menjadikan mereka, para ahlul bid’ah dan kemunkaran ini ketakutan dan bersembunyi dibalik penguasa masa itu, menjalankan makar dan tipu daya mereka secara sembunyi-sembunyi, fitnah dan tuduhan keji dilontarkan kepada pribadi agung Ahmad bin Abdil Halim Ibnu Taimiyah. Hingga makar dan tipu daya mereka berubah menjadi kezhaliman yang nyata kepada pribadi Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah, yang mana beliau kemudian di penjarakan oleh penguasa di masa itu.
Namun bukan berarti jihad dan nasihat beliau berhenti, Ibnu Abdil Hadi, salah seorang murid beliau mengisahkan, “Dan ketika beliau dimasukkan kedalam penjara, beliau menjumpai para tahanan yang menyibukkan diri dengan ragam permainan yang melalaikan jiwa, mereka terbuai dengan permainan mereka tersebut, seperti permainan catur dan dadu dan permainan lainnya yang melalaikan seseorang dari ibadah shalat. Kemudian beliau mengingkari mereka dengan pengingkaran yang sangat tegas, dan memerintahkan mereka untuk bersungguh-sungguh mengerjakan shalat, menghadapkan diri kehadapan Allah dengan amal-amal shalih, tasbih, istigfar, berdoa, dan beliau juga mengajarkan mereka perkara as-sunnah yang mereka butuhkan dan mendorong mereka untuk melakukan amal-amal kebaikan dan menganjurkan mereka perbuatan semacam itu.
Hingga penjara tersebut, yang dipenuhi dengan kesibukan pada ilmu syara’ dan mempelajari agama Islam lebih baik dari pada sudut-sudut masjid, tempat-tempat peribadatan, tempat-tempat penempaan dan madrasah-madrasah  tempat pembelajaran Islam. Bahkan sebagian besar tahanan, jika mereka telah mendapatkan kebebasan mereka, mereka lebih memilih untuk menetap bersama dengan sang Guru Ibnu Taimiyah, serta sangat banyak yang keluar masuk menjenguk beliau, hingga penjara tersebut penuh sesak dengan mereka …”

- Syaikhul Islam seorang Mujahid Islam dihadapan kaum Kafir dan Zindiq

Demikian pula dengan sikap beliau dihadapan kaum zindiq dari sekte Rafidhah dan sekte Nushairiyah serta sejumlah sekte-sekte Bathiniyah. Ibnu Katsir rahimahullah menyebutkan, bahwa Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah telah mendatangi kampung kediaman mereka bersama dengan sahabat beliau, dan meminta agar mereka segera bertaubat dan mengharuskan mereka untuk kembali kepada syariat Islam.
Dan ketika mereka mengingkari perjanjian yang harus mereka jalani, Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah keluar bersama dengan pasukan kaum muslimin di bawah pimpinan wakil sultan untuk memerangi dan membasmi mereka, hingga Allah menurunkan pertolongan-Nya kepada kaum muslimin. Dimana Syaikhul Islam sendiri telah turut berperang saat itu.
Demikian pula, diantara contoh kepahlawanan beliau rahimahullah, adalah disaat pembebasan wilayah Akkah dari tangan kaum Salibis. Saat itu usia Syaikhul Islam belumlah mencapai usia tiga puluh tahun. Beliau telah menjadi bahan pembicaraan diantara pasukan kaum muslimin, dijadikan sebagai contoh keberanian dan keteguhan hati di medan perang, hingga seseorang akan menjadi letih dan terbuai dengan sifat-sifat seorang mujahid pada diri Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah.
Dan juga berkata amal beliau, keikut sertaan beliau dalam musyawarah dan pandangan jeli beliau, kota Akkah berhasil direbut oleh kaum muslimin.
Sedangkan kisah beliau menghadapi kaum Tartar, kisah yang masyhur telah dicatat dengan tinta emas oleh sejarah Islam. Dipenghujung abad ke tujuh hijriyah diawal abad ke delapan hijriyah, kaum Tartar telah melakukan beberapa invasi ke sejumlah wilayah di Syam, dibawah pimpinan mereka Qazhan Khan. Mereka merampas harta benda, menahan kaum wanita, merusak ketenangan kaum muslimin, sementara mereka sendiri mendakwahkan diri mereka sebagai kaum muslimin. Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah dengan beberapa ulama dan tokoh terkemuka lantas menjumpai Qazhan Khan di pintu masuk kota Syam. 
 
Lantas beliau berbicara dengan lantangnya dihadapan pemimpin Tartar tersebut dengan suara yang keras dan jelas, menegur dan memperingatinya, diantara yang beliau katakan, “Wahai anda yang menyangka sebagai seorang muslim, yang datang diserta qadhi, imam dan syaikh –sebagaimana yang sampai kepada kami-, anda datang memerangi kami, sementara ayah dan kakekmu yang keduanya dalam kekafiran, tidaklah melakukan apa yang engkau lakukan. Mereka berdua berjanji dan menepati janjinya, namun engkau menjanjikan sesuatu lalu engkau mengingkarina, engkau berkata, namun engkau  sama sekali tidak menepatinya dan melanggarnya …”
Hal inilah yang menjadikan Qazhan Khan tertarik dengan pribadi beliau serta keteguhan sikap dan hati beliau, dan menawarkan beliau kedudukan di Harran, namun Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah menolaknya. Demikianlah beliau keluar menjumpau pemimpin Tartar dengan penuh kemuliaan dan keagungan dan Allah menjaga darah kaum muslimin berkat beliau.
Akan tetapi kaum Tartar tetap saja berdiam di pintu Damaskus, dimana penjaga pintu Damaskus telah menyerahkanya kepada mereka. Selama seratur hari Qazhan Khan menyeru dalam khutbahnya kepada para prajuritnya. Orang-orang yang dalam hatinya terdapat penyakit yang berdiam didalam kota Damaskus, menyebar fitnah dan keragu-raguan ditengah-tengah kaum muslimin, hingga kaum muslimin berada dala ketakutan, mata dan hati mereka gelisa layaknya menanti kematian, prasangka mereba menutupi hati-hati mereka, kaum muslimin benar-benar dalam kebimbangan dan ketakutan yang amat sangat, hingga banyak yang meninggalkan kota Damaskus.

Adalah Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah sama sekali tidak meninggalkan Damaskus. Beliau di masjid Jami’ Damaskus, duduk di majlis beliau membangkitkan semangat kaum muslimin, melarang mereka untuk melarikan diri dan meninggalkan kota Damaskus, mendorong mereka untuk bersiap dengan jihad fi sabilillah dengan harta dan jiwa mereka. Beliau dimajlis-majlis beliau mneyeru wajibnya memerangi kaum Tartar, setiap pelajaran bahkan khutbah beliau, beliau menyadarkan umat Islam dari keterpedayaan mereka akan dunia menuntun mereka menuju kampung akhirat yang kekal dengan jihad fii sabilillah. Dan mengingatkan kepada umat Islam bahwa perhentian terakhir adalah akhirat.
Tidak itu siang, malampun beliau berkeliling menyemangati kaum muslimin untuk bersiap berjihad dan memerangi kaum Tartar. Agar mereka juga bersabar dan mengingatkan akan keutamaan sebagai syahid disisi Allah.
Lalu beliau juga, bersafar menuju Mesir, mengingatkan para pemimpin kaum muslimin, menegur sang Sultan, agar melihat ke Syam, membela kaum muslimin dan melindung kaum muslimah. Diantara ucapan beliau kepada para pemimpin kaum muslimin di Mesir, “Sesungguhnya jika kalian berpaling dari Syam, niscaya akan kami dirikan sebuah kesultanan di Syam, yang akan menjaga dan melindungin dan mendatangkan zaman yang tentaram… Sekiranya kalian bukanlah penguasa Syam dan bukan pula Raja yang mengayominya, lalu penduduk Syam meminta pertolongan kepada kalian, wajib bagi kalian untuk menolong mereka. Bagaimana lagi, jika kalian adalah pemimpin dan sultan penguasa Syam, dan mereka adalah rakyat kalian dan kalian penanggung jawab mereka ?”
Pesona dan keagungan ucapan dan pribadi Syaikhul Islam yang mengagumkan tersebut, melahirkan jihad yang amat besar untuk meghadapi kaum Tartar. Pada awal bulan Ramadhan, tahun 702 hijriyah, kedua pasukan tersebut telah berhadap-hadapan di tempat bernama Syaqhab. Pasukan kaum muslimin dengan jumlah yang jauh lebih sedikit telah dinanti dengan kehebatan dan pengalaman serta jumlah yang sangat besar pasukan Tartar. Kiranya saat itu, tiada pertolongan bagi kaum muslimin bagi mereka kecuali dari Allah Ta'ala. Dan inilah yang diyakini oleh Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah, bukankah Allah telah memberikan pertolongan kepada Musa ‘alahis salam, kepada Daud ‘alaihis salam dan betapa banyak pasukan yang sedikit dapat mengalahkan pasukan yang jumlahnya berlipat-lipat ?
Tawakkal dan keyakinan yang sangat tinggi ditunjukkan oleh Syaikhul Islam saat itu, keyakinan bahwa Allah akan menurunkan pertolongan-Nya kepada kaum muslimin. Beliau dengan penuh kemuliaan dan wibawa berjalan mengelilingi pasukan kaum  muslimin, bersumpah atas nama pencipta beliau, menegaskan berkali-kali dengan sumpah atas nama Allah bahwa pertolongan akan bersama dengan kaum muslimin …disaat syaithan menanamkan keraguan pada sebagian mereka …Hingga, seorang pemimpin pasukan, mengatakan kepada Syaikhul Islam, menyela perkataan dan sumpah beliau, “Wahai Ibnu Taimiyah, ucapkanlah insya Allah !!”
Maka beliau berbalik dan berkata dengan penuh keyakinan, “Insya Allah … tahqiqan –sebagai suatu yang pasti- bukanlah penggantungan harapan semata.”
 
Beliau juga memfatwakan wajibnya berbuka puasa bagi seluruh kaum muslimin. Dalam peperangan itu, Syaikhul Islam menunjukkan kepiawaian beliau sebagai seorang petarung yang sulit beroleh tandingan, dengan keteguhan hati dan tawakkal, serta hasrat kuat mendapatkan kemuliaan syahadah disisi Rabb beliau, teladan yang mengagumkan telah ditunjukkan oleh beliau, Syaikhul Islam Mujahid Mujaddid Ibnu Taimiyah.
Dan benarlah perkataan beliau, kemenangan berhasil diraih dengan gemilang oleh kaum muslimin, kaum Tartar terpukul mundur dan tidak lagi mendatangi negeri Syam setelah itu. Murid-murid dan sahabat beliau menyambut kedatangan Syaikhul Islam dengan gembira, disaat beliau memasuk Damaskus, demikian pula penduduk Damaskus menyambut kemenangan dengan kegembiraan dan kekaguman mereka pada sosok Ibnu Taimiyah rahimahullah.

- Cobaan, fitnah serta makar terhadap Beliau rahimahullah

Sebagaimana sosok ulama Rabbaniyyiin, diamna Allah Ta'ala akan memberi ujian kepada mereka, untuk menjadi saksi akan keimanan dan keikhlasan mereka di dalam menegakkan agama Allah, Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah satu diantara mereka. Ujian berupa fitnah, makar, tipu daya dari orang-orang yang hasad, yang haus akan kekuasaan dan kedudukan, merasa iri akan kesungguhan beliau dalam menegakkan amar makruf nahi mungkar, karena banyaknya pengikut dan sahabat yang cinta kepada beliau, serta keteguhan beliau diatas kebenaran, tidak sangsi dalam menolak kebatilan dan bid’ah, terlebih ajakan beliau untuk berlepas dari taklid, fanatisme golongan dan mazhab serta pemurnian ajaran Islam yang beliau serukan dari hari ke hari pada tiap-tiap majlis beliau.
Terbilang tujuh kali beliau mengalami cobaan dan fitnah dari mereka yang hasad terhadap dakwah dan pribadi beliau sejak tahun 798 hijriyah hingga fitnah terakhir yang ditimpakan kepada beliau di tahun 726 Hijriyah.
Tahun 798 hijriyah, beliau mendapatkan ujian dari kitab (Fatawa Al-Hamawiyah) yang beliau tulis, namun tidak berapa lama, kebenaran terungkap dari tulisan beliau itu sendiri.
Tahun 705 hijriyah, sejumlah masalah-masalah aqidah yang beliau susun dalam Aqidah Al-Wasithiyah, selang dengan perdebatan beliau dengan beberapa ulama, hingga beliau dipenjarakan untuk kali kedua. Namun kemudian beliau dengan penuh kemuliaan di lepaskan dan kitab tersebut beroleh pengakuan di masa itu.
Dan juga ketika beliau menuju Mesir pada tahun yang sama, dimana para ulama Mesir melakukan makar hingga beliau dipenjarakan kurang lebih setahun setengah. Hingga beliau dilepaskan oleh Ibnu Muhanna Amiir Al-‘Arab setelah mendapat izin dari Waliyul Amri.
Tahun 707, tipu daya kaum Sufiyah serta permusuhan mereka yang sangat jelas, dan fitnah dan pengaduan mereka kepada penguasa bahwa Syaikhul Islam telah mencemarkan dan mencaci syaikh-syaikh mereka. Beliau lalu dipenjarakan hingga ke Iskandaria, dan dua tahun kemudian beliau dibebaskan oleh Sulthan Nashir, dan berkeinginan untuk memberi balasan yang setimpal kepada musuh-musuh beliau. Kan tetapi Syaikhul Islam menasihati sulthan untuk berbuat baik kepada ulama, menghargai mereka dan tidak memperlakukan mereka dengan buruk dan memaafkan mereka.
Demikian pula sejumlah orang-orang yang bertabiat kasar dan penuh pemrusuhan terhadap Syaikhul Islam, hingga memperlakukan beliau dengan buruk hingga menyakiti diri beliau. Namun beliau tetap bersabar menghadapi hal tersebut.
Fitnah yang disebar oleh kaum fanatik mazhab, berkaitan dengan fatwa Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah seputar masalah talak. Tahun 718 hijriyah. Hingga beliau di penjarakan di Qal’ah untuk pertama kalinya selama enam bulan.
Dan cobaan beliau yang terakhir, yakni berkaitan dengan fatwa beliau tentang larangan bepergian secara khusus meniatkan safar ke kubur Rasulullah shallallahu ‘alaihi wasallam. Tahun 726 hijriyah, dibulan Sya’ban tepatnya pada tanggal 16 bulan tersebut, beliau dimasukkan kedalam penjara Qal’ah Damaskus. Dan dipenjara kota inilah beliau wafat. Kota dan penjara yang dahulu beliau pertahankan dan beliau bela dengan semangat beliau, harta, darah bahkan telah menyiapkan jiwa beliau dalam kancah jihad fii sabilillah dengan gagah berani dan kepahlawanan beliau yang mengagumkan menghadapi kaum Tartar, kini menjadi tempat beliau menghembuskan nafas terakhirnya. Di dalam penjara yang sempit dan lembab tersebut, di mana menjadi saksi bisu kezhaliman musuh-musuh As-Sunnah  terhadap Syaikhul Islam, masa tahanan beliau jalani dengan kesabaran, kegembiraan dan kelapangan hati, keridhaan dan hati yang tentram, bersama murid terkasih beliau, Ibnul Qayyim Al-Jauziyah.
Beliau pernah berkata disaat beliau berada di Qal’ah, “Sesungguhnya seorang yang terpenjara, adalah seseorang yang memenjarakan hatinya dari Rabbnya.”
Semoga Allah membalas beliau dengan limpahan rahmat dan keabadian di Surga kelak, Amiin

- Tuduhan dusta kepada Beliau rahimahullah

Adalah Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah rahimahullah seorang mujaddid, mujahid, imam dalam berbagai disiplin ilmu syara’, seorang yang teguh dalam meniti syariat Allah dan sunnah Rasulullah shallallahu ‘alaihi wasallam, seorang yang tegak dalam membersihkan Islam dari segala kekufuran dan kemaksiatan dan mengembalikan syariat Allah kepada asalnya yang hak, menghapus setiap noda-noda syirik dan khurafat dan dalam menghadapi setiap mazhab-mazhab batil dari kaum pengikut hawa nafsu dan bid’ah serta para fanatik mazhab tertentu.
Namun bukan berarti beliau tidak mendapatkan ujian berupa fitnah dan kedustaan yang disandarkan oleh para fanatik mazhab tersebut diatas. Hanya saja Allah akan senantiasa menolong hamba-Nya yang berada diatas Ash-Shirath Al-Mustaqim, dan menyibak segala tuduhan dusta tersebut. Diantara tuduhan dusta yang disandarkan kepada beliau, adalah tuduhan yang dilontarkan oleh Ibnu Bathuthah, seorang penjelajah yang semapt menjelajahi sejumlah besar negeri bahkan benua yang ada dialam ini. Didalam tulisan dia yang dimuat pada kitabnya Ar-Rihlah, Ibnu Bathuthah mengatakan, “Waktu itu saya berada di Damaskus, dan menghadiri shalat jumat, dan dia –Ibnu Taimiyah- sedang khutbah di atas minbar mesjid Al-Jami’ dihadapan kaum manusia, memperingatkan mereka semua. Dan diantara perkataan Ibnu Taimiyah, bahwa dia berkata, “Sesunguhnya Allah turun ke langit dunia sebagaimana turunku ini.” Lalu diapun turun satu tangga dari anak tangga yang ada di minbar masjid tersebut.”
Sungguhlah pernyataan Ibnu Bathuthah ini hanya rekayasa dari dirinya akibat kebencian dia terhadap mazhab Ahlul hadits Ahlus Sunnah wal-Jama’ah. Ibnu Bathuthah sama sekali tidak pernah bertemu dan menyimak perkataan Ibnu Taimiyah. Dia tiba di Damaskus pada hari kamis, tanggal 19 Ramadhan tahun 720 hijriyah. Sedangkan Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah telah dipenjara di penjara Qal’ah-Damaskus pada awal bulan Sya’ban pada tahun yang sama. Dengan demikian teranglah kedustaan Ibnu Bathuthah –semoga Allah mengampuninya-.
Dan juga satu hal yang perlu diketahui, Ibnu Bathuthah sendiri dalam kitab Rihlah-nya penuh dengan banyak riwayat-riwayat serta hikayat yang mengherankan, diantaranya terdapat hikayat dan riwayat yang tidak benar, baik dari sisi riwayat maupun logika. Dia hanya mengungkapkan apa yang ada dibenaknya semata, tanpa menelitinya terlebih lanjut. Diantaranya, cerita Ibnu Bathuthah yang mengatakan bahwa di tengah masjid Al-Umawi di Damaskus terdapat kubur Nabi Zakariya ‘alahis salam. Sedangkan yang makruf adalah kubur Nabi Yahya ‘alaihis salam. Demikian juga sejumlah pernyataan dia akan bolehnya bernazar kepada Abu Ishaq jika terhantam badai di tengah lautan, bolehnya mengutarakan nadzar di kubur, bolehnya mengemis di pintu-pintu para raja dan lain sebagainya, yang menunjukkan kedangkalan ilmu dan ketaqwaan si penulis kitab Ar-Rihlah tersebut. Jadi tidaklah mengherankan jika dia juga sanggup mengarang sebuah kisah yang tidak pernah terjadi semasa hidupnya, wallahul musta’an.
Selain itu pula yang perlu diketahui, bahwa Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah tidak sekalipun beliau berdiri diatas minbar memberi nasihat, sebagai sangkaan Ibnu Bathuthah. Murid-murid beliau seperti Imam Adz-Dzahabi dan Ibnu Abdil Hadi yang mana keduanya lebih mengetahui hal ihwal guru mereka dibandingkan dengan Ibnu Bathuthah, mengatakan, bahwa Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah hanya duduk disebuah kursi, disaat memberi pelajaran dan nasihat bagi kaum muslimin, tidaklah sekalipun beliau berdiri diatas minbar.
Demikian juga dengan kedustaan yang sangat nyata dari pernyataan Al-Kittani didalam Fahras Al-Fahaaris, dimana dia mengutip dari Abu Abdillah Al-Muqri, yang mengatakan tentang Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah, “Bahwa dia memiliki sejumlah pernyataan yang tercela dalam menetapkan hadits An-Nuzul –turunya Allah kelangit dunia- sesuai dengan zhahir hadits, dan perkataan dia –Ibnu Taimiyah tentang hadits tersebut, “seperti turunku ini.”
Dan semisal dengan pernyataan yang dikutip oleh Al-Kittani, senada juga dikatakan oleh Abu Bakar Al-Hishani, yang mengatakan bahwa Syaikhul Islam berkata, “Allah ber-istiwa` diatas Arsy-Nya sebgaimana istiwa` saya ini.”
Namun, pernyataan tersebut adalah pernyataan yang batil dan terbantahkan dengan tulisan Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah sendiri dalam banyak kitab-kitab beliau. Bahkan beliau sendiri telah menulis sebuah kitab khusus berkaitan dengan hadits An-Nuzul –turunnya Allah dilangit dunia-, yang beliau beri judul, [Syarah Hadist An-Nuzul], dimana beliau berkata, “Dan suatu yang harus diyakini, bahwa tiada sesuatupun yang semisal dengan Allah dalam setiap sifat yang Allah telah sifatkan diri-Nya dengan sifat tersebut. Barang siapa yang menyifati Allah semisal dengan salah satu bagian sifat makhluk maka sesungguhnya dia pasti telah keliru. Seperti halnya seseorang yang mengatakan, bahwa Allah turun ke langit dunia dengan begitu Allah bergerak dan berpindah sebagaimana turunnya manusia dari atap ke dasar rumah, …”
Serta pendapat beliau, yang menyanggah perkataan kaum yang menyerupakan sifat Allah dengan sifat-sifat makhluk-Nya (tasybih dan tajsiim), adalah pendapat yang sangat makruf dari beliau sebagaimana diketahui bahwa pendapat tersebut adalah pendpat mazhab As-Salaf Ash-Shalih dari kalangan sahabat dan generasi setelah mereka. Pendapat beliau tersebut dapat dilihat didalam kitab Al-Aqidah Al-Wasithiyah, Fatawa Al-Hamawiyah, Risalah At-Tadmuriyah, Syarah hadits An-Nuzul, Dar`u At-Ta'arudh, Naqdhu At-Ta'ala’siis, Majmu’ Al-Fatawa dan kitab-kitab beliau lainnya. Wallahul musta’an

Karya Ilmiah beliau

Karya ilmiyah yang diwariskan oleh Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah demikian banyaknya, dalam banyak bidang keilmuan. Walaupun sebagian besarnya berkisar pada bidang Aqidah. Ibnul Qayyim rahimahullah, menghitung jumlah judul karangan ilmiyah Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah hingga mencapai tiga ratus tiga puluh tujuh karya ilmiyah.
Walaupun demikain ada yang mengatakan hingga seribu judul, ada yang mengatakan lima ratus judul dan lain sebainya.
Diantara kitab-kitab karya Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah,
1. Majmu’ Al-Fatawa (disusun oleh Ibnu Al-Qasim)
2. Dar`u At-Ta’arudh Al-‘Aql wa An-Naql
3. Minhaj As-Sunnah An-Nabawiyah
4. Naqdhu At-Ta`sis
5. Al-Jawaab Ash-Shahih liman Baddala Diin al-Masiih
6. Ar-Radd ‘ala Al-Bakrie (Al-Istighatsah)
7. Syarah Hadits An-Nuzul
8. Syarah Hadits Jibril (Al-Iman Al-Ausath)
9. Kitab Al-Iman
10. Al-Istiqamah’
11. As-Siyasah Asy-Syar’iyah
12. Iqtidha` Ash-Shirath Al-Mustaqim
13. Al-Fatawa Al-Kubra
14. Majmu’ah Ar-Rasaa`il Al-Muniriyah
15. Majmu’ah Ar-Rasaa`il al-Kubra
16. Fatawa Al-Hamawiyah
17. At-Tis’iniyah
18. Syarah Al-Ashfahaniyah
19. At-Tadmuriyah
20. Al-Wasithiyah

Wafat beliau

Beberapa hari beliau menderita sakit di kesunyian penjara Qal’ah, Damaskus, sakit yang tidak diketahui oleh siapapun juga, selain murid-murid dekat beliau, Allah Ta'ala telah berkenan untuk memanggil ruh beliau meninggalkan jasad yang –insya Allah- telah menjadi saksi atas keluhuran dan kemuliaan pribadi Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah.
Tanggal 22 Dzulqa’dah tahun 728 Hijriyah, di keheningan malam yang hanya dihias dengan lantunan suara beliau rahimahullah membaca ayat-ayat suci Al-Qur`an, dan ketika beliau rahiamhullah telah sampai pada firman Allah Ta'ala,

“Sesungguhnya orang-orang yang bertakwa akan berada pada kebun-kebun dan sungai –disurga-. Berada di kediaman yang telah dijanjikan disisi Tuhan yang berkuasa” (Al-Qamar: 54-55)

 
Rabb dan juga Pencipta beliau, telah memanggil beliau… meninggalkan derita fisik beliau akibat kezhaliman musuh-musuh beliau, berpaling kepada rahmat-Nya berpisah dengan dengan segala makar dan tipu daya makluk atas diri beliau rahimahullah.
 
Damaskus terhenyak, hari itu kota Damaskus riuh rendah. Tidak hanya kerabat, handai taulan, murid-murid beliau saja yang menunduk mengantarkan kepergian jenazah beliau dengan isak tangis tertahan…namun seluruh penduduk di Damaskus, tua dan kecil, para pemuka maupun rakyat jelata, laki-laki maupun wanita, hamba maupun orang-orang yang merdeka telah dikejutkan dengan berita duka kematian beliau.
 
Tidakkah kemarin, beberapa bulan lalu, beberapa tahun silam, Ibnu Taimiyah telah membangunkan mereka dan mengagetkan mereka dengan jihad beliau melawan kaum Tartar, Ibnu Taimiyah telah menyadarkan mereka dengan dakwah Tauhid beliau …sekarang mereka dikejutkan, bukan lagi dengan keilmuan, dakwah dan semangat beliau, namun dengan jenazah beliau yang terbaring kaku di Masjid Jami’ Kabir Bani Umayyah.
 
Pasar-pasar menjadi sepi, toko-toko semuanya tutup, jalan-jalan dipenuhi khalayak ramai yang menshalati dan hendak mengantarkan jenazah beliau ke peristirahatan terakhir beliau. Jenazah beliau, telah diantarkan ke peristirahatan beliau yang terakhir, masing-masing sanubari yang hadir turut mengantarkannya sebelum tangan mereka meraih jenazah orang mereka cintai dan mereka kagumi. Di Syam, Mesir, Irak, Yaman dan negeri lainnya, juga turut berduka seiring kepulangan beliau kesisi Rabb-nya. Benarkah perkataan Imam Mulian Imam Ahlus Sunnah wal-Jama’ah Imam Ahmad bin Hanbal yang berkata,”Katakanlah kepada segenap ahli bid’ah, antara kami dan kalian –saksinya- adalah hari saat jenazah terhantar.”
 
Benarlah ucapan Imam Ahmad ini, Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah akan selalu dikenang, akan senantiasa mendapatkan doa dan ucapan rahmat dari lisan kaum muslimin yang shalih, terkhusus dari ulama yang dapat berlaku adil. Sementara mereka yang berbuat makar dan tipu daya, dan juga penerus mereka yang hasad dan dengki serta yang didalam hati mereka tertanam kebencian kepada pribadi dan akwah beliau –rahimahullah-, adakah sejarah mencatat mereka dengan tinta emas? Adakah tarikh Islam menyanjung keberadaan mereka? Sekali-kali tidak, kalaulah ada, mereka disebut hanya untuk diketahui kadar permusuhan mereka terhadap dakwah Ahlus Sunnah wal-Jama’ah.
 
Disisi Rabb-nya beliau menemui dan menanti kelak, semua musuh-musuh beliau dan mereka yang dengki terhadap beliau, bersama akan menunggu pengadilan Allah Yang Maha Adil. yang tiada kezhaliman didalamnya.
Semoga Allah merahmati beliau dengan rahmat yang sangat luas, mengampuni beliau, memuliakan dan menempatkan beliau di kediaman yang luas dan lapang. Sesungguhnya Allah Maha mengetahui lagi Mahakuasa atas segala sesuatu

والله أعلمُ بالـصـواب